به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، دولت هند در حدود پنج سال پیش زبان فارسی را به‌عنوان یکی از زبان‌های کلاسیک این کشور برای تدریس در مدارس مطرح کرد، این تصمیم مهم در حالی گرفته شده است که زبان فارسی دهه‌هاست که وضعیت چندان مناسبی ندارد و بسیاری از فعالان فرهنگی و علاقه‌مندان به زبان و ادب فارسی نسبت به آینده این زبان در هند هشدار داده‌اند.

غلامعلی حداد عادل، رئیس بنیاد سعدی، با اشاره به این تصمیم مهم دولت هند و برنامه‌های این مرکز برای بهره‌برداری از این فرصت گفت: با تلاش و سرمایه‌گذاری، کتاب چهارجلدی با عنوان «طوطی» برای تدریس در مدارس هند طراحی کردیم که جلد نخست آن منتشر شده و تألیف جلد دوم آن نیز به پایان رسیده است.

وی با بیان اینکه در زمان حاضر زبان فارسی در تعدادی از دبیرستان‌های کشور هند تدریس می‌شود، گفت: همچنین در بیش از ۱۰۰ دانشگاه این زبان به‌عنوان رشته درسی آموزش داده می‌شود. گمان می‌کنم تعداد دانشجویان زبان فارسی در هند از تعداد دانشجویان ادبیات فارسی در ایران کمتر نباشد.

به‌گفته رئیس بنیاد سعدی در حوزه‌های علمیه شیعه و سنی این زبان تدریس می‌شود، در خانقاه‌های اهل تصوف هم زبان فارسی تدریس می‌شود، غیر از این‌ها اشخاصی هم هستند که به زبان فارسی علاقه‌مندند و در کلاس‌های آزاد این زبان شرکت می‌کنند.

زبان فارسی که در هندوستان بیش از هفت سده به‌عنوان زبان رسمی و علمی شناخته می‌شد، بعد از استقرار انگلستان و استعمار هندوستان از سوی این کشور، کم‌کم جای خود را به زبان انگلیسی داد؛ سرگذشتی که به‌عنوان یکی از غم‌انگیزترین موضوعات در تاریخ ایران و هند ثبت شده است.

هرچند تلاش‌های استعمارگران در نهایت منجر به تغییر زبان رسمی و اداری کشور هند شد، اما نمی‌توان حضور این زبان را در تاریخ و فرهنگ هند کتمان کرد و نادیده گرفت.

با وجود آنکه فارسی قرن‌هاست جایگاه خود را از دست داده است و در زمان حاضر تنها به‌عنوان یکی از زبان‌های کلاسیک هند شناخته و در دانشگاه‌ها و مدارس تدریس می‌شود، اما نشانه‌هایی از حیات آن را هنوز هم می‌توان در این کشور احساس کرد.

از تأثیری که بر فرهنگ و تاریخ هند گذاشته تا نقوش معماری و میراثی که از آن در کشور هفتادودوملت باقی مانده است، همچنین هنوز واژگانی از زبان فارسی در زبان عامه مردم هند جریان دارد.

میراث فارسی در هند محدود به این موارد نمی‌شود، هزاران نسخه خطی و میلیون‌ها برگ سند؛ میراث ماندگار ایرانی اسلامی است که در این کشور نگهداری می‌شود.

برخی از این منابع به‌دلیل قدمت و شرایط آب‌وهوایی کشور هند در معرض خطر قرار دارند؛ به همین دلیل صیانت از این منابع و احیای آن‌ها، از جمله دغدغه‌های فرهنگی ایران در سال‌های اخیر بوده است، از جمله این تلاش‌ها، می‌توان به همکاری مرکز بین‌المللی نور با آرشیو ملی تلنگانه در هند اشاره کرد که در راستای آن قرار است با مرمت و دیجیتال‌سازی، تعداد ۳۳ میلیون برگ سند فارسی حفظ شود، این پروژه به‌عنوان یکی از بزرگترین پروژه‌های مشترک فرهنگی میان ایران و هند شناخته می‌شود.

انتهای خبر/