به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به تأسی از کلام مقام معظم رهبری که تأکید فرمودند: «قرآن کتاب زندگی است، نه فقط کتاب تلاوت. باید نسیم آیات قرآن در متن زندگی روزمره ما جریان یابد.»، ازاین‌پس بامدادان را با کلامی از قرآن کریم آغاز می‌کنیم تا روزمان بابرکت و معنویت عجین شود.

 خداوند در آیه ۶۱ سوره توبه می‌فرماید:

 وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِییّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَکُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ «۶۱»

 برخی از منافقان، پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: او سراپاگوش است. «و به سخن هر کس گوش می‌دهد». بگو: گوش‌دادن او به نفع شماست، او به خداوند ایمان دارد و مؤمنان را تصدیق می‌کند و برای هر کس از شما که ایمان آورد، مایه رحمت است و آنان که رسول خدا را اذیّت و آزار می‌دهند، عذابی دردناک دارند.

 جلد ۳ - صفحه ۴۵۱

 نکته‌ها
 مقصود از «مِنْهُمُ»؛ یا گروه منافقان است، یا برخی افراد سست‌ایمان که از روی ترس در جبهه شرکت نکردند و پس از جنگ، عذر و بهانه می‌آوردند.

 به فرمودهٔ روایات، به دلیل تماس‌های دائمی پیامبر صلی‌الله علیه و آله با علی علیه‌السلام، عدّه‌ای از منافقان آن حضرت را ساده‌لوح و زودباور معرّفی می‌کردند. «۱»

 پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمودند: «مَن آذانی فی عترتی فعلیه لعنةالله» کسی که اهل‌بیت مرا اذیّت کند، لعنت خدا بر او باد. در مورد حضرت فاطمه علیه‌السلام نیز فرمودند: «مَن آذاها فقد آذانی» هرکس فاطمه را اذیّت کند، مرا اذیّت نموده است. 

 پیام‌ها
 ۱- گروهی دائماً پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله را اذیّت می‌کردند. «یُؤْذُونَ» فعل مضارع، رمز استمرار است

 ۲- همهٔ اصحاب پیامبر، عادل نبودند و برخی پیامبر را می‌آزردند. «یُؤْذُونَ»

 ۳- رهبری امّت، ملازم آزار دیدن از خودی و بیگانه است. «یُؤْذُونَ النَّبِییّ»

 ۴- آزار پیامبر، کفر است.  تقابل «الَّذِینَ یُؤْذُونَ» با «الَّذِینَ آمَنُوا»

 5- منافقان حتّی علیه پیامبر نیز تبلیغات و جوسازی می‌کردند. «یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ»

 ۶- خداوند، پیامبرش را از حرف‌های محرمانه و درون‌گروهی مخالفان، آگاه می‌سازد. «یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ»

 ۷- به همه مردم اجازهٔ سخن بدهید تا نگویند حاضر به شنیدن حرف ما نیستید، هرچند به ساده‌لوحی متّهم شوید. «یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ»

 ۸- از آداب گوش‌دادن، توجّه با تمام وجود به سخنانِ گوینده است. کلمهٔ «أُذُنٌ» به معنای آن است که او سرتاپا گوش است.

 «۱». تفسیر نورالثقلین.

 «۲». ملحقات احقاق الحق، ج ۱۸، ص ۴۵۸ و ۴۳۹.

 «۳». تفسیر المنار.

 جلد ۳ - صفحه ۴۵۲

 ۹- گاهی به‌خاطر مصلحتِ امّت باید از بعضی شنیده‌ها تغافل کرد. «أُذُنُ خَیْرٍ لَکُمْ»

 ۱۰- گاهی آثار تربیتی و اجتماعی یا سیاسی سکوت، بیش از برخورد و اعلام موضع است. «أُذُنٌ»

 ۱۱- از صفات یک رهبر آگاه، سعهٔ صدر، گوش‌دادن به حرف همهٔ گروه‌ها، برخورد محبّت‌آمیز با آنان، عیب‌پوشی و بازگذاشتن راه عذر و توبهٔ مردم است. «قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ»

 ۱۲- با روی باز و از روی خیرخواهی، شنوایی سخن مردم باشید. «أُذُنُ خَیْرٍ لَکُمْ»

 ۱۳- سکوت در برابر شنیده‌ها، همیشه نشانهٔ رضایت نیست. «أُذُنُ خَیْرٍ لَکُمْ»

 ۱۴- آزاردیده را حمایت کنید. خداوند در برابر سخن دشمن که پیامبر را «أُذُنٌ» می‌گفت، چهار ارزش برای آن حضرت بیان می‌کند: «أُذُنُ خَیْرٍ لَکُمْ»، «یُؤْمِنُ بِاللَّهِ»، «یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ»، «رَحْمَةٌ لِلَّذِینَ آمَنُوا»

 ۱۵- اگر مؤمنی خبری داد، سخن او را تصدیق کنید. «یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ»

 ۱۶- گرچه پیامبر برای جهانیان رحمت است، ولی بهره‌بردن از این رحمت، مخصوص اهل ایمان است. «رَحْمَةٌ لِلَّذِینَ آمَنُوا»

 ۱۷- از کیفر آزار پیامبر بترسید. «لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ»

انتهای خبر/