به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

 در حکمت ۶۹ نهج‌البلاغه آمده است:

«وَ قَالَ عَلَیهِ السِّلَامُ إِذَا لَمْ یَکُنْ مَا تُرِیدُ فَلا تُبَلْ مَا کُنْتَ»

«هنگامی که آنچه می‌خواهی انجام نمی‌شود، هر گونه باشی اعتنا نکن و نگران مباش»

شارحان نهج‌البلاغه برای این جمله تفسیرهای متعددی ذکر کرده‌اند؛ اکثر شارحان بر این عقیده‌اند که این سخن حکیمانه اشاره به همان چیزی است که در قرآن مجید آمده، می‌فرماید: «یعنی هنگامی که به مقصد نرسیدی غمگین مباش، چراکه اگر مقصود مادی است دنیای مادی بقایی ندارد و اگر مقصود معنوی است خداوند برای تلاشی که کردی به تو اجر و پاداش می‌دهد.»

بعضی دیگر مانند «محمد عبده» گفته‌اند: منظور این است که اگر به مقصود نرسیدی دست از تلاش و کوشش برندار و به سخنان این و آن اعتنا مکن.

بعضی دیگر گفته‌اند: منظور این است که اگر به مقصود نرسیدی به همان حال که هستی راضی باش تا از مقام و مرتبه تو نزد خداوند کاسته نشود.

تفسیر چهارمی برای این سخن به نظر می‌رسد که از بعضی جهات مناسب‌تر است و آن این که اگر به مقصود نرسیدی به هر صورت باشی تفاوتی نمی‌کند، مانند این که کسی هدفش این بوده که در فلان شهر زندگی کند و موفقیت خود را تنها در آن جا می‌بیند.

اگر این مقصود برای او حاصل نشود چه تفاوتی می‌کند که در چه شهر دیگری باشد؟ زیرا همه شهرها در برابر خواسته او یکسان است و نباید در این باره سخت‌گیری کند.

این شبیه چیزی است که مرحوم علامه شوشتری در شرح نهج‌البلاغه خود آورده که زنی تنها یک پسر داشت و آن پسر از دنیا رفت. مادر گفت: من می‌خواستم این فرزند من زنده بماند حال که از دنیا رفت هرکس دیگری می‌خواهد، بعد از او زنده بماند یا نماند.

بارها گفته‌ایم که اراده چند معنای مختلف از عبارت واحد، مانعی از نظر ادبی ندارد و در نثر و نظم کلام عرب و سایر لغات، نمونه‌های فراوانی از آن هست، بنابراین ممکن است تمام معانی مذکور در محتوای کلام امام علیه‌السلام جمع باشد.

انتهای خبر/