به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، آیه‌الکرسی چکیده‌ای از معارف الهی و بیان کامل توحید نظری و عملی است؛ آیه‌ای که خداوند را «الحیّ القیّوم» می‌خواند، یعنی زنده‌ای که به ذات خویش قائم و نگهدارنده همه آفرینش است.

بنا بر شأن نزول، این آیه وقتی نازل شد که گروهی از یهود پنداشتند خداوند پس از خلقت آسمان‌ها و زمین بر تختی برای استراحت تکیه زده است. آیه نازل شد تا روشنی بخشد که خدای متعال هرگز دچار چرت و خواب نمی‌شود و اداره هستی برای او هیچ رنجی ندارد.

در این آیه، مالکیت مطلق خدا بر همه موجودات اعلام می‌شود: «له ما فی السماوات و ما فی الأرض». هیچ قدرت یا شفاعتی جز به اذن او تحقق نمی‌یابد؛ چراکه تمام هستی قائم به اراده اوست. علم الهی به آنچه پیش رو و پشت سر بندگان است، نشانه دانایی بی‌پایان خالق است؛ دانشی که بشر تنها به اندازه مشیت او از آن بهره می‌برد.  

عبارت «وسع کرسیّه السماوات و الأرض» گستره سلطنت، دانش و نظم الهی را معرفی می‌کند؛ عرش او بر آسمان‌ها و زمین سایه افکنده و نگهداری مخلوقات بر او آسان است، زیرا او «العلیّ العظیم» است؛ بلندمرتبه‌ای که هر نقص و محدودیتی از ذاتش دور است.  

در روایات شیعه و اهل سنّت، از آیه‌الکرسی به عنوان قله قرآن یاد شده و سفارش فراوانی به خواندن آن آمده است. پیام این آیه، آزادی انسان از بندگی غیر خداست؛ دژی محکم برای حفظ ایمان و روح آرامش مؤمنان.

امام علی علیه‌السلام فرمود: «کلاتكن عبدکغیرك و قدکجعلك اللّه حراً»؛ یادآور اینکه ایمان به معنای رهایی از قدرت‌های دروغین و اتکا بر خدای قیوم است که نگهبان کل هستی است.  

آیه‌الکرسی نه فقط بیان حقیقت توحید، که منشور معرفت خداوند و امنیت روح انسان است؛ آیه‌ای که از ازل تا ابد، پیام جاودانه‌اش را در گوش جان مؤمنان طنین‌انداز کرده است؛ خداوند زنده، قیوم، علیّ، عظیم، خالق، نگهدارنده و پناه همه جهانیانیان.

انتهای خبر/224224