به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، با توجه به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی (ع)، از این پس، بامدادان را با انوار حکمت نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

غالب افراد دارای عیوب پنهانی هستند و گاه انسان از طرق عادی یا از طریق فراست و ایمانی از آن آگاه می‌شود؛ وظیفه هرکس - مخصوصاً رهبران جامعه - این است تا آن جا که خطری برای اجتماع به وجود نیاید در عیب‌پوشی بکوشند و پرده‌دری نکنند؛ چرا که پرده‌دری‌ها از یک‌سو، احترام شخصیت افراد را در هم می‌شکند و از سوی دیگر آن‌ها را در ارتکاب گناه جسور می‌کند؛ زیرا در پرده بودن عیب همواره سبب احتیاط افراد است، امّا اگر کار به رسوایی کشید دیگر کسی ملاحظه نمی‌کند و از همۀ اینها گذشته پرده‌دری باعث اشاعهٔ فحشا در جامعه و آلوده شدن دیگران به گناه می‌گردد .

به همین دلیل در احادیث اسلامی تأکید فراوانی بر این مطلب شده است در حدیثی می‌خوانیم که یکی از حقوق مؤمنان، بر یکدیگر این است که «اسرار و عیوب یکدیگر را بپوشانند و خوبی‌ها را آشکار سازند» «وَاککتُمْ سِرَّهُ وَ عَیْبَهُ وَ أَظْهِرْ مِنْهُالْحُسْنَ».

در حدیث دیگری از امام صادق می‌خوانیم: «مَنْ سَتَرَ عَلَی مُؤْمِنٍ عَوْرَةً یَخَافُها سَتَرَ اللَّهُ عَلَیْهِ سَبْعِینَ عَورَةً مِنْ عَوْراتِ الدُّنْیا و الآخِرَةِ؛ کسی که عیب مؤمنی را که از آشکار شدنش بیمناک است بپوشاند، خداوند هفتاد عیب او را در دنیا و آخرت می‌پوشاند». 

امام در بالا اشارهٔ پرمعنایی به این دستور اسلامی کرده و پایبندی خود را نسبت به آن آشکار ساخته، البته همان‌گونه که گفتیم این در موردی است که عیوب پنهانی سرچشمهٔ مشکلات اجتماعی نگردد که در آن جا وظیفۀ افشاگری به میان می‌آید.

ولی نباید به بهانه این استثنا اسرار و عیوب مردم را فاش کرد؛ بلکه باید به راستی محل روشنی برای این استثنا پیدا شود.

در نهایت، می‌توان گفت که عیب‌پوشی نه تنها از نظر اخلاقی و دینی یک وظیفه است، بلکه از منظر اجتماعی نیز به انسجام جامعه و کاهش تنش‌ها کمک می‌کند. با توجه به تأکیدات دین مبین اسلام و امیرالمؤمنین علیه‌السلام بر محبت و همدلی میان افراد، باید همواره تلاش کنیم تا با حفظ حرمت یکدیگر، به رشد و گسترش خوبی‌ها در جامعه کمک کنیم و از هرگونه بی‌احترامی و بی‌اخلاقی پرهیز نماییم.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴