به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، اصطلاح جنگ کریدورها به رقابت‌های پیدا و پنهان کشورها برای برتری دادن خود و یا ایجاد ضعف در رقبای منطقه‌ای و بین‌المللی خویش در حمل و نقل جاده‌ای و انتقال کالا و در نتیجه رقابت شدید در استفاده از این مزیت اقتصادی گفته می‌شود.

به جرأت می‌توان گفت که عمده نزاع‌های چند سال اخیر از اغتشاشات ۱۴۰۱ با رمز مهسا امینی تا جنگ غزه با این عنوان شکل گرفته و یکی از اهداف پنهان آن، جنگ کریدوری و تلاش برای فشار اقتصادی به مردم ایران بوده است.

ایران در کنار همۀ مزیت‌ها و فرصت‌های اقتصادی خویش، به علت قرار گرفتن در موقعیتی استراتژیک دارای مزیت کریدوری شمال به جنوب بوده و احیای این ظرفیت می‌تواند بخش زیادی از فشارهای اقتصادی دشمن را خنثی کند؛ از این‌رو هرگونه اقدام علیه بخش حمل و نقل ایران در امتداد همان تحریم‌های اقتصادی است که باید دقت نمود سرباز پنهان دشمن نشد.

سال ۱۴۰۱ و در همان ابتدای شروع اغتشاشات به شکل عجیبی استان سیستان و بلوچستان و شهر چابهار درگیر حواشی امنیتی شد و دفاتر و تجهیزات تکمیل کننده زیرساخت‌های ترابری این منطقه خصوصاً آن‌هایی که مرتبط با دولت‌های هند و چین و به نوعی تکمیل کننده طرح بندر مکران مورد آسیب قرار گرفت و این‌گونه مزیت کریدوری ایران که در پروژه شمال به جنوب تعریف می‌شد دچار توقف گردید.

در کنار این بخش از جنگ کریدوری علیه کشورمان، رژیم صهیونیستی پروژه «آی‌مک» را کلید زد که از هند شروع شده و از طریق اسرائیل به اروپا می‌رسید، جالبست که با شروع عملیات طوفان‌الاقصی رژیم صهیونیستی نیز وارد جنگ کوریدورها شد و ضربه شدیدی را متحمل گردید و نتوانست قطر، عربستان و امارات را با خود همراه کند و هند هم که از کریدور اسرائیلی محروم شد، این بار در کنار رژیم صهیونیستی قرار گرفت تا به امنیت کریدور را باز گرداند.

برتری یمن در جنگ با رژیم صهیونیستی نیز با همین مبنای جنگ کریدوری قابل تحلیل است که باعث فلج شدن رژیم صهیونیستی خصوصاً در دریای سرخ شده، بگونه‌ای که حتی آمریکا و انگلیس نیز مجبور به ورود به این جنگ شده تا در مقابله با یمن به موفقیت رسیده و با به دست گرفتن مسیر ترانزیت دریایی به رژیم صهیونیستی کمک کنند که موفق نیز نشدند.

موضوع زنگزور و اختلافات بین ارمنستان و آذربایجان و هشدارهای مکرر ایران و حتی انجام رزمایش نظامی در مرز با این دو کشور نیز در راستای همین جنگ کریدوری بوده تا دسترسی ایران را به اروپا محدود و قطع کنند که منفعت آن عمدتاً نصیب ترکیه می‌شد، که خود را نیز از طرف‌های جنگ‌های کریدوری منطقه می‌نامد.

حتی جنگ اوکراین نیز بر همین اساس قابل تحلیل است که چطور دسترسی اوکراین به دریای سیاه محدود شد و فشار به حمل و نقل دریایی این کشور باعث بحران‌های اقتصادی در اروپا و حتی آمریکا گردید و روسیه که خود نیز با این اقدامات دچار محدودیت می‌شد با یک سرمایه‌گذاری تلاش کرد تا از مسیر ایران و در امتداد تحقق وصیت پتر کبیر؛ راه گریزی برای عدم شکست در جنگ کریدوری پیدا کند که همانا استفاده از مزیت استراتژیکی ایران در تحقق کریدور شمال به جنوب می‌باشد.

اکنون که با امتداد جنگ غزه و ناامن سازی مسیرهای دریایی به سمت رژیم صهیونیستی و تهدید یمن به کشورهای حامی رژیم صهیونیستی در نابودی زیرساخت‌های کریدوری آنها و تعطیل کردن بنادر اسرائیل طرح آی مک با شکست مواجه شده و نقشه‌های ترکیه و آمریکا در دالان زنگزور نیز به نفع ایران تمام شده و حتی مسیر ریلی ایران به چین رسماً راه‌اندازی و اولین قطارها ردوبدل شد، باید به شکل دیگری این جنگ کریدوری شعله‌ور شده و از مزیت جمهوری اسلامی تا حدود زیادی کاسته شده و تحریم‌های اقتصادی خنثی نگردد.

یکی از بهترین روش‌های شعله‌ور کردن دوباره این جنگ تحریک کامیون‌داران به اشکال مختلف و دعوت به اعتصاب و حتی توسعه نارضایتی‌ها به سیستم حمل و نقل ریلی، دریایی و هوایی است. بگونه‌ای که دشمن جنگ کریدوری بین‌المللی را با اراذل و اوباش ناامن کننده جاده ها، به داخل کشور منتقل کرده و این گونه بازی باخته را با نام مطالبه‌گری و در غیاب بعضی اقدامات غیر لازم دولتی و حتی کم‌کاری مسئولان به نفع خود به پایان رساند.

 پایانی که مطمئناً اگر امتداد پیدا کند چیزی جز فشار اقتصادی بیشتر برای کشور نخواهد بود، امری که تاکنون محقق نشده و ان شاءالله نخواهد شد.

نویسنده: سید محسن هاشمی