سوره صف آیه ۵

کلامی از جنس نور؛

سوره صف آیه ۵

سوره مبارکه صف آیه ۵ به همراه معنی و تفسیر آن.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، ازاین‌پس بامدادان را با آیاتی از قرآن کریم منور می‌سازیم. امید به آنکه نسیم آیات قرآن در متن زندگی روزمره ما جریان یابد؛ چراکه به فرموده مقام معظم رهبری، قرآن کتاب زندگی است؛ نه فقط کتاب تلاوت.

آیه ۵ سوره صف به همراه معنا و پیام‌های تفسیر نور این آیه به شرح زیر است:

«وَإِذْ قَالَ مُوسَیٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِی وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ»

«و یاد کن هنگامی را که موسی به قومش گفت: ای قوم من! چرا مرا می‌آزارید درحالی‌که می‌دانید من فرستاده خدا به‌سوی شما هستم؟ پس هنگامی که از حق منحرف شدند، خدا هم دل‌هایشان را از پذیرفتن هدایت منحرف کرد، و خدا مردم فاسق را هدایت نمی‌کند».

نکته‌های آیه ۵ سوره صف

«زاغ» از «زیغ» به معنای انحراف از مسیر حق است. روح انسان به راه مستقیم تمایل دارد و این انسان است که آن را منحرف می‌کند.

در آیات قبل، انتقاد از گفتار بدون عمل بود، در این آیه انتقاد از عمل بر خلاف علم است که چرا با این‌که می‌دانند او پیامبر خداست، او را اذیّت و آزار می‌دهند.

خداوند، کیفر و پاداش را بر اساس عدل و حکمت خود و عملکرد انسان قرار می‌دهد.

او از طریق عقل و فطرت و فرستادن پیامبران مردم را هدایت می‌کند، هر کس هدایت را پذیرفت، بر هدایتش می‌افزاید: «وَ الَّذِینَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُدیً» و هر کس با علم و اراده، راه انحراف را انتخاب کند، خداوند او را رها می‌کند. «زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ»

آزار و اذیت حضرت موسی و پیامبر اکرم

اذیّت‌هایی که قوم موسی علیه‌السلام در مورد او روا داشتند، بسیار بود، از جمله می‌گفتند:

«لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتَّی نَرَی اللَّهَ جَهْرَةً» هرگز به تو ایمان نمی‌آوریم تا این که خداوند را به طور آشکار ببینیم.

«لَنْ نَصْبِرَ عَلی طَعامٍ واحِدٍ» ما بر یک نوع طعام صبر نمی‌کنیم.

«لَنْ نَدْخُلَها حَتَّی یَخْرُجُوا مِنْها» تا آنها از آنجا بیرون نشوند، ما داخل نخواهیم شد.

«فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ» تو و پروردگارت بروید و با آن‌ها جنگ کنید، ما نشسته‌ایم.

«اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ» برای ما نیز خدایی مثل خدایان این بت‌پرستان، قرار بده.

«قالُوا أُوذِینا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِیَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا» ای موسی! ما هم پیش از آمدن تو و هم پس از آن در رنج و شکنجه بوده‌ایم.

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نیز مورد آزار و اذیّت مشرکان و منافقان قرار داشت، چنان‌که قرآن می‌فرماید:

«وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِییّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ» بعضی از منافقان کسانی هستند که دائم پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند او زودباور است.

«وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ» برای آنها که پیامبر خدا را اذیّت می‌کنند، عذاب دردناک آماده و مهیا است.

«إِنَّ ذلِکُمْ کانَ یُؤْذِی النَّبِییّ فَیَسْتَحْیِی مِنْکُمْ» این کار شما پیامبر را آزار می‌دهد و او از شما شرم می‌کند که ناراحتی خود را اظهار کند.

یکی دیگر از آزارهایی که پیامبر اسلام می‌دید، سستی بعضی از مسلمانان برای جهاد بود که می‌گفتند: «إِنَّ بُیُوتَنا عَوْرَةٌ» خانه‌های ما حفاظ ندارد، «لا تَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ» هوا گرم است، «بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ» راه دور است، «وَ لا تَفْتِنِّی أَلا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُوا» با شرکت در جنگ تبوک ممکن است نگاه ما به دختران و زنان رومی بیفتد و گرفتار شویم، اسلحه و امکانات کم است و...

باتوجه‌به آیات قبل که فرمود: چرا به گفتار خود عمل نمی‌کنید و خدا رزمندگان را دوست دارد، معلوم می‌شود که مراد از آزار در این آیه، سستی در جهاد و رفتن به جبهه است.