
فرصتهایی که مغفول ماندهاند؛
سرمایه شعر شیراز؛ نیازمند حمایت بیشتر
شیراز، شهری که نامش با شعر و ادب فارسی گره خورده و آرامگاه حافظ و سعدی را در دل خود جای داده، آیا توانسته به درستی از این پتانسیل عظیم فرهنگی برای رشد و توسعه فرهنگی و اقتصادی خود بهرهبرداری کند؟
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، شیراز، از دیرباز مهد فرهنگ و تمدن ایرانی بوده و بزرگان ادبی همچون حافظ، سعدی، خواجوی کرمانی و بسیاری دیگر، ستارههای درخشان آسمان شعر و ادب این سرزمین بودهاند.
این هویت ادبی نه تنها در کتب و دیوانها، بلکه در تار و پود زندگی روزمره مردم شیراز، از لهجه و ضربالمثلها گرفته تا علاقه به فال حافظ و شبنشینیهای شاعرانه، ریشه دوانده است. اما آیا این میراث گرانبها، آنگونه که شایسته است، در برنامهریزیهای فرهنگی و گردشگری شهری مورد توجه قرار گرفته و به ابزاری برای پویایی و پیشرفت شیراز تبدیل شده است؟
با وجود فعالیتهای خودجوش و دلسوزانه اهالی فرهنگ، حمایتهای لازم از این انجمنها و برنامههای ادبی کمتر از حد انتظار است. شیراز قلب تپنده ادبیات فارسی است، اما گاهی احساس میشود این قلب به حمایت بیشتری نیاز دارد. بسیاری از انجمنهای ادبی با حداقل امکانات به حیات خود ادامه میدهند، در حالی که میتوانند با حمایتهای بیشتر، نقش پررنگتری در ترویج ادبیات و جذب نسل جوان ایفا کنند.
ظرفیتهای مغفول در گردشگری ادبی
گردشگری ادبی، یکی از حوزههایی است که شیراز پتانسیل بینظیری در آن دارد. اما آیا زیرساختها و برنامهریزیها برای جذب گردشگران علاقهمند به ادبیات، به اندازه کافی توسعه یافته است؟
به نظر میرسد هنوز جای کار بسیاری برای معرفی شیراز به عنوان «پایتخت ادبی جهان» و طراحی تورهای تخصصی ادبی، کارگاههای شعرخوانی و داستاننویسی با محوریت شعرای شیراز وجود دارد. فعالان این حوزه معتقدند که با سرمایهگذاری هدفمند در این بخش، میتوان علاوه بر تقویت هویت فرهنگی شهر، به رونق اقتصادی نیز کمک شایانی کرد.
نسل جوان و چالش هویت ادبی
یکی از دغدغههای اصلی، میزان ارتباط نسل جدید با این گنجینه ادبی است. هرچند بسیاری از جوانان شیرازی همچنان به حافظ و سعدی ارادت دارند و فال حافظ بخش جدانشدنی زندگی آنهاست، اما آیا برنامههای آموزشی و فرهنگی در مدارس و دانشگاهها به اندازه کافی برای تعمیق این ارتباط عمل کردهاند؟
برخی از کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند که باید رویکردهای نوین و جذابتری برای آموزش و معرفی ادبیات کلاسیک به نسل جدید به کار گرفته شود تا آنها با درک عمیقتری از این میراث، به آن افتخار کنند و آن را پاس بدارند.
غیبتِ هنر و اقتصاد در کنار ادبیات
صنعت نشر، تولیدات هنری «فیلم، تئاتر، موسیقی» با الهام از ادبیات شیراز، و حتی توسعه صنایع دستی مرتبط با شعر و ادب، از جمله حوزههایی است که میتواند به صورت همافزا با ادبیات شیراز رشد کند؛ اما به نظر میرسد این همافزایی هنوز به پتانسیل کامل خود نرسیده است.
مسلما وقتی یک توریست خصوصا یک میهمان اهل هنر به شیراز میآید انتظار دارد جلوههای بیشتری از پیوند ادبیات با زندگی روزمره و اقتصاد شهر ببینید؛ از کتابفروشیهای تخصصی و کافههای ادبی گرفته تا محصولات فرهنگی با طرحهای الهام گرفته از شعر.
از هویت تا مطالبه؛ زمان عمل رسیده است؟
در نهایت، شیراز با هویت ادبی و شاعرانه خود، نه تنها یک شهر تاریخی، بلکه یک نماد فرهنگی برای ایران و جهان است. اما حفظ و شکوفایی این هویت نیازمند نگاهی مطالبهگرانه و برنامهریزیهای عملی است.
آیا زمان آن نرسیده است که مسئولان فرهنگی و شهری، با همکاری اساتید، هنرمندان و مردم، طرحی جامع برای استفاده بهینه از این سرمایه عظیم ملی ارائه دهند و شیراز را به معنای واقعی کلمه، به شهر شعر و ادبیات زنده و پویا در قرن بیست و یکم تبدیل کنند؟ این مطالبهای است که باید از سوی اهالی فرهنگ و مردم شیراز جدیتر پیگیری شود.
انتهای خبر/224224
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!