به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، با توجه به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی «ع»، از این پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

در قسمت اول خطبه 91 نهج‌البلاغه معروف به خطبه اشباح، حضرت به خداشناسی می‌پردازد و می‌فرماید: ستايش خدايى را سزاست كه نبخشيدن بر مال او نيفزايد، و بخشش او را فقير نسازد، زيرا هر بخشنده‌اى جز او، اموالش كاهش يابد و جز او هر كس از بخشش دست كشد مورد نكوهش قرار گيرد.

اوست بخشنده انواع نعمت‌ها و بهره‌هاى فزاينده و تقسيم‌كننده روزى پديده‌ها، مخلوقات همه جيره‌وار سفره اويند، كه روزى همه را تضمين و اندازه‌اش را تعيين فرمود. به مشتاقان خويش و خواستاران آنچه در نزد اوست راه روشن را نشان داد، سخاوت او را در آنجا كه از او بخواهند، با آنجا كه از او درخواست نكنند، بيشتر نيست.

خدا اوّلى است كه آغاز ندارد، تا پيش از او چيزى بوده باشد، و آخرى است كه پايان ندارد تا چيزى پس از او وجود داشته باشد. مردمك چشم‌ها را از مشاهده خود باز داشته است. زمان بر او نمى گذرد تا دچار دگرگونى گردد و در مكانى قرار ندارد تا پندار جابجايى نسبت به او روا باشد.

اگر آنچه از درون معادن كوه ها بيرون مى آيد، و يا آنچه از لبان پر از خنده صدف هاى دريا خارج مى شود، از نقره‌هاى خالص، و طلاهاى ناب، درهاى غلطان، و مرجان‌هاى دست‌چين، همه را ببخشد، در سخاوت او كمتر اثرى نخواهد گذاشت، و گستردگى نعمت هايش را پايان نخواهد داد، در پيش او آن‌قدر از نعمت ها وجود دارد كه هر چه انسان‌ها درخواست كنند تمامى نپذيرد، چون او بخشنده اى است كه درخواست نيازمندان چشمه جود او را نمى‌خشكاند، و اصرار و درخواست‌هاى پياپى او را به بخل ورزيدن نمى‌كشاند.

تفسیر کلام امام علی «ع» در خصوص خداشناسی

خداوند از اسرار پنهانی مردم و از نجوای آنان که آهسته سخن می‌گویند و از آنچه که در فکرها به‌واسطهٔ گمان خطور می‌کند و تصمیم‌هایی که به‌یقین می‌پیوندد و از نگاه‌های رمزیِ چشم که از لابه‌لای پلک‌ها خارج می‌شود آگاه است.

 خدا از آنچه در مخفیگاه‌های دل‌ها قرار دارد و از اموری که پشت پردۀ غیب پنهان است، آنچه را که پرده‌های گوش مخفیانه می‌شنود و از اندرون لانه‌های تابستانی مورچگان، از خانه‌های زمستانی حشرات و آهنگ اندوه‌بارزنان غم‌دیده و صدای آهسته قدم‌ها آگاهی دارد.

خدای سبحان از جایگاه پرورش میوه در درون‌پرده‌های شکوفه‌ها و از مخفیگاه غارهای حیوانات وحشی در دل کوه‌ها، از اعماق دره‌ها و نهانگاه پشه‌ها بین ساقه‌ها و پوست درختان، از محل پیوستگی برگ‌ها به شاخسارها و از جایگاه نطفه‌ها در پشت پدران آگاه است.

 خدا از آنچه پردهٔ ابر را به وجود می‌آورد و به هم می‌پیوندند و قطرات بارانی که از ابرهای متراکم می‌بارند، از آنچه که گردبادها از روی زمین بر می‌دارند و باران‌ها با سیلاب آن را فرو می‌نشانند و نابود می‌کنند آگاه است .

از ریشهٔ گیاهان زمین که میان انبوه شن و ماسه پنهان شده است و لانه پرندگانی که در قله بلند کوه‌ها جای گرفته، از نعمت‌های مرغان در آشیانه‌های تاریک و لؤلؤهایی که در دل صدف‌ها پنهان است، امواج دریاهایی که آنها را در دامن خویش پروراندند آگاهی دارد. 

خدا از آنچه که تاریکی شب آن را فراگرفته و نور خورشید بر آن تافته، آنچه تاریکی‌ها و امواج نور پیاپی آن را در بر می‌گیرد، از اثر هر قدمی، از احساس هر حرکتی و آهنگ هر سخنی، جنبش هر لبی و مکان هر موجود زنده‌ای و وزن هر ذره‌ای، و ناله هر صاحب اندوهی، اطّلاع دارد.

 خدا هر آنچه از میوۀ شاخسار درختان و برگ‌هایی که روی زمین ریخته، از قرارگاه نطفه و بسته‌شدن خون و جنین که به شکل پاره‌ای گوشت است، پرورش‌دهندهٔ انسان و نطفه آگاهی دارد، برای این همه آگاهی هیچ‌گونه زحمت و دشواری برای او وجود ندارد و برای نگهداری این همه از مخلوقات رنگارنگ که پدید آورده دچار نگرانی نمی‌شود.

 در تدبیر امور مخلوقات، سُستی و ملالی در او راه نمی‌یابد، بلکه علم پروردگار در آنها نفوذ یافته و همۀ آنها را شماره کرده است، عدالتش همه را دربرگرفته و با کوتاهی‌کردن مخلوقات در ستایش او باز فضل و کرمش تداوم‌یافته است.

 انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴