به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، آنچه امام علی عليه‌السلام در اين گفتار حکيمانه بيان فرموده کنايه زيبايى است درباره کسانى که سنجيده يا نسنجيده سخن مى‌گويند، فرموده‌اند: زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد در حالى که قلب احمق پشت زبان اوست.

«لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ.»

اشاره به اين که انسان عاقل نخست انديشه مى‌کند سپس سخن مى گويد در حالى که احمق نخست سخن مى‌گويد و بعد در انديشه فرو مى‌رود، به همين دليل سخنان عاقل، حساب شده، موزون، مفيد و سنجيده است؛ ولى سخنان احمق ناموزون و گاه خطرناک و به زيان خود او.

همين عبارت با شرح جالبى در خطبه ۱۷۶ آمده است و در حديثى از رسول خدا صلی الله عليه و آله مى‌خوانيم: «إنَّ لِسانَ الْمُؤمِنِ وَراءَ قَلْبِهِ فَإذا أرادَ أنْ يَتَکَلَّمَ بِشَيْءٍ تَدَبَّرُهُ بِقَلْبِهِ ثُمَّ أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَ إنَّ لِسانَ الْمُنافِقِ أمامَ قَلْبِهِ فَإذا هَمَّ بِشَىْءٍ أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَ لَمْ يَتَدَبَّرْه بِقَلْبِهِ.

زبان انسان باايمان پشت قلب و فکر اوست، لذا هنگامى که مى‌خواهد سخنى بگويد نخست در آن تدبّر مى‌کند سپس بر زبانش جارى مى‌سازد، ولى زبان منافق جلوى قلب اوست، لذا هنگامى که تصميم به چيزى مى‌گيرد بدون هيچ گونه تدبّر بر زبانش جارى مى‌سازد.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴