به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

 امام علی علیه‌السلام در حکمت ۳۹ نهج البلاغه فرموده‌اند: «کارهاى مستحب اگر به واجبات زيان برساند موجب قرب به خدا نمى شود»؛ «لا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ.»

روشن‌ترين تفسيرى که براى اين گفتار حکيمانه امام عليه‌السلام به نظر مى رسد اين است که هرگاه کارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن کاسته مى شود و ثواب آن کم مى‌گردد، مانند اين که کسى از سر شب تا بعد از نيمه شب مشغول عزادارى باشد سپس بخوابد و خواب بماند و نماز صبح او قضا شود.

همه مى گويند آن مستحبى که به اين فريضه لطمه زد کم‌ارزش است. يا اين که به سراغ کارهاى خير و کمک به مستمندان برود؛ ولى در اداى ديون خود و يا حج واجب کوتاهى کند.
دليل آن هم روشن است، فرائض و واجبات مصالحى دارد که اگر ترک شود به انسان لطمه جدّى مى زند در حالى که مستحبّات چنين نيست و به اين مى‌ماند که کسى داروى اصلى درد خود را رها کرده و داروهاى اضافى و غيرضرورى را مصرف کند.

در حديثى که در غررالحکم از اميرمومنان عليه‌السلام نقل شده مى خوانيم: «يَسْتَدَّلُ عَلى إدْبارِ الدُّوَلِ بِأرْبَعٍ: تَضييعِ الأُصُولِ وَ التَمَسُّکِ بِالْفُرُوعِ وَ تَقْديمِ الاْراذِلِ وَ تَأخيرِ الاْفاضِلِ؛ چهار چيز است که سبب سقوط دولت‌ها مى‌شود: ضايع ساختن اصول، چسبيدن به فروع، ارج نهادن به افراد پست و بی‌ارزش و عقب نگه‌داشتن افراد با فضیلت.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴