به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

 امام علی علیه‌السلام در حکمت ۴۲ نهج‌البلاغه فرموده‌اند:

«جَعَلَ اللَّهُ مَا کَانَ مِنْکَ مِنْ شَکْوَاکَ حَطّاً لِسَییِئَاتِکَ، فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِیهِ وَ لَکِنَّهُ یَحُطُّ السَّییِئَاتِ وَ یَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ، وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِی الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَیْدِی وَ الْأَقْدَامِ و إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ یُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّییَةِ وَ السَّرِیرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةََ.»

 خدا آنچه را که از آن شکایت داری «بیماری» موجب کاستن گناهانت قرارداد، در بیماری پاداشی نیست؛ اما گناهان را از بین می‌برد و آنها را چونان برگ پاییزی می‌ریزد و همانا پاداش در گفتار به زبان، و کردار با دست‌ها و قدم‌هاست و خدای سبحان به‌خاطر نیّت راست و درون پاک، هر کس از بندگانش را که بخواهد وارد بهشت خواهد کرد.

این بشارت بزرگی بود که امام علیه‌السلام به آن یار بیمار داد که قطعاً سبب شادی او شد، و فشار درد و بیماری را برای او کاست و روحیه‌ای را که بیمار برای مبارزه با مرض باید پیدا کند در او دمید.

می‌دانیم درد و رنج‌ها و بلاها و حوادث ناگوار فلسفه‌ها متعددی دارد؛ یکی از آن فلسفه‌ها آمرزش گناهان است؛ یعنی خداوند می‌خواهد بنده صالحش را که لغزشی داشته در همین دنیا پاک کند تا حساب او به قیامت نیفتد.

اضافه بر این، انسان در حال بیماری توجه خاصی به خدا پیدا می‌کند و گاه به یاد مرگ می‌افتد و از گناهان خود توبه می‌کند و همین بیداری و آگاهی و توبه نیز سبب دیگری برای ریزش گناهان اوست.

 قرآن مجید در آیه ۱۲ سوره یونس می‌فرماید: هنگامی که به انسان زیان و ناراحتی و بیماری برسد ما را درحالی‌که به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده است می‌خواند.

هر چند برای بعضی این بیداری موقتی است و با تغییر احوال و اوضاع و برطرف‌شدن آن ناراحتی به حال سابق باز می‌گردند، همان‌گونه که قرآن در ادامه این آیه می‌فرماید: اما هنگامی که ناراحتی او را برطرف ساختیم چنان می‌رود که گویی هرگز ما را برای حل مشکلی که به او رسیده بود نخوانده است.

آن گاه امام راز این نکته را که چرا فرمود: بیماری سبب سقوط گناهان است و نفرمود: پاداش و اجر دارد، بیان می‌کند و می‌فرماید: «زیرا بیماری پاداشی در آن نیست؛ ولی گناهان را می‌ریزد، همچون ریزش برگ درختان».

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴