به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، از این پس هر بامداد را با نوری از آیات آسمانی قرآن کریم آغاز می‌کنیم؛ تلاشی کوچک اما پرمعنا برای جاری‌ساختن نسیم وحی در کوچه‌پس‌کوچه‌های زندگی‌مان. باشد که این کلمات الهی، نه فقط برای تلاوت، بلکه برای زیستن، راهگشای دل‌هایمان شود؛ همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب فرموده‌اند: قرآن، کتاب زندگی است؛ نه فقط کتاب تلاوت.

آیه ۲ سوره انفال و معنای آن به شرح زیر است:

«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَعَلَیٰ رَبِّهِمْ یَتَوَککّلُونَ»

مؤمنان، فقط کسانی هستند که چون یاد خدا شود، دل‌هایشان ترسان می‌شود و هنگامی که آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان می‌افزاید، و بر پروردگارشان توکل می‌کنند.

پیام‌های آیه ۲ سوره انفال

۱- آنکه با شنیدن ندای اذان و آیات الهی بی‌تفاوت باشد، باید در کمال ایمان خود شک کند.

۲- ذکر خدا از سوی هرکس که باشد، در مؤمن اثر می‌گذارد.

۳- ایمان، با عشق و خشیت درونی همراه است.

۴- ایمان، مراتب و درجاتی دارد و قابل‌کاهش و افزایش است.

۵- ترسی که ریشه در جهل داشته باشد بد است، ولی ترسی که از معرفت سرچشمه بگیرد پسندیده است.

۶- هر آیهٔ قرآن، حجّت و دلیل و نوری است که می‌تواند بر ایمان بیفزاید.

۷- کسی که تنها خداوند را ربّ خود می‌داند، به او توکّل می‌کند.

۸- رفتار هرکس، برخاسته از انگیزه‌ها، دیدگاه‌ها و اعتقادات اوست.

۹- نماز و انفاق شخص مؤمن مقطعی نیست؛ بلکه مستمرّ و دائمی است.

۱۰- انفاق، باید از مال حلال و روزی الهی باشد.

انتهای خبر/