به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، علامه محمد تقی جعفری در بخشی از تفسیر نهج البلاغه درباره قطعی بودن ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف اینگونه فرموده‌اند:

حَتّی یُطلِعَ اللّهُ لَکُم مَن یَجمَعُکُم وَ یَضُمُّ نَشرَکُم

(تا آنگاه که خداوند در میان شما کسی را ظاهر نماید که شما را جمع و پراکندگی شما را به تشکّل مبدّل سازد.)

قطعی بودن ظهور حضرت مَهدی محمّد بی الحسن العسکریّ عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّرِیفَ
شارحان معروف نهج البلاغه مانند ابن ابی الحدید و ابن میثم بحرانی و هاشمی خوئی معتقدند که مقصود امیر المؤمنین علیه السّلام، حضرت مهدی عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف است. دلیل اینکه پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم وعده جزمی ظهور حضرت مهدی عجّل اللّه تعالی فرجه را داده است، روایاتی است فوق تواتر که از فریقین (اهل سنّت و شیعه) از حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نقل شده است.

درباره این روایات و مسائل دیگر که مربوط به وجود حضرت مهدی عجّل اللّه تعالی فرجه و بقای عمر شریف شان در این مدّت طولانی می‌باشد، تاکنون صد‌ها کتاب و مقاله منتشر شده است. از جامع‌ترین کتاب‌ها که اینجانب درباره مسائل فوق دیده ام، کتاب منتخب الاثر فی الامام الثّانی عشر تألیف دانشمند معظّم جناب آقای لطف اللّه صافی گلپایگانی است که می‌توانم بگویم تحقیق در همه مسائل مربوط به حضرت مهدی بقیّة اللّه عجّل اللّه تعالی فرجه را بحدّ نصاب رسانده و با روشن‌ترین دلائل و براهین عقلی و نقلی از عهده اثبات مسائل مربوطه و ردّ تخیّلات منکرین برآمده و عذری برای انسان خردمند و با انصاف باقی نگذاشته است...

برشی از علامه محمد تقی جعفری، تفسیر نهج البلاغه، جلد ۱۸، خطبه ۱۰۰،

۱. علامه محمد تقی جعفری در تاریخ اول مرداد ۱۳۰۴ش/۱۳۴۳ق در محله جمشید آباد/عمو زین الدین تبریز به دنیا آمد. پدرش کریم نام داشت. او خواندن و نوشتن را پیش از دبستان نزد مادرش آموخت.

او بخشی از مقدمات دروس ابتدایی و قرآن را نزد مادرش آموخت. آنگاه در مدرسهٔ اعتماد تبریز، پایه چهارم و پنجم را گذراند. سپس در حالی که جنگ جهانی دوم رو به پایان می‌رفت، به همراه برادرش به مدرسه طالبیه تبریز رفت و آموزش علوم دینی را نزد استادان آنجا شروع کرد. تأمین هزینهٔ زندگی، او را ناگزیر کرده بود تا صبح‌ها به دانش آموختن پرداخته و بعد از ظهر‌ها را کار کند. در سال ۱۳۱۹ش برای ادامه تحصیلات به مدرسه مروی در تهران رفت و در سال ۱۳۲۲ش به قم مهاجرت کرد و در مدرسه دارالشفا اقامت گزید. در این زمان او که ملبس به لباس روحانیت شده بود، در درس خارج اساتید سطوح عالی حوزه شرکت کرد. سپس به نجف رفته و در حالی که تنها ۲۳ سالش بود، به درجه اجتهاد رسید. وی در سال ۱۳۳۶ یا ۱۳۳۷ش پس از یازده سال اقامت در نجف، به ایران بازگشت و تا انتهای عمرش در ایران به تحصیل، تدریس، پژوهش و تحقیق اشتغال داشت.

این عالم شیعی در طول سال‌های حیات پربرکتش شاگردان فراوانی را پرورش داد و در زمینه‌های مختلف از خود آثار گرانبهایی بر جای گذاشت از جمله تفسیر نهج البلاغه و تفسیر مثنوی معنوی.

علامه محمدتقی جعفری سرانجام پس از عمری تلاش برای بازگو کردن مفاهیم عمیق معارف شیعه در بیست و پنجم آبان سال ۱۳۷۷ش درگذشت، آیت الله عبدالله جوادی آملی بر او نماز خواند و در مشهد در حرم امام رضا (ع) در دارالزهد به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/م